IV. De vierde sleutel – nauw verbonden met de derde
De macht van de stilte.
Wij hebben op onze zwerftochten eens een oude vrouw ontmoet. Ze had veel geleden in het leven en veel van haar geliefde vrienden en ook haar kind waren haar voorgegaan door de poort van de Stilte, die de mensen ‘dood’ noemen, maar die in werkelijkheid een ‘geboorte’ is tot geestelijk leven – bewustzijnsverandering!
Ze zat daar zo kalm en vredig en het was uit haar edele, fijnbesneden trekken te zien dat verdriet haar gelouterd had; dat ze het leven wat deze fase betreft, ‘overwonnen’ had.
Het was inspirerend met haar te mogen spreken en naar haar woorden te luisteren. ‘Och ja, mijnheer, de dood brengt eerst verdriet en pijn, vooral voor onze menselijke persoonlijkheid, totdat onze Ziel leert begrijpen. We zouden toch niet zo zelfzuchtig zijn om een van onze geliefden uit een diepe genezende slaap na een zware ziekte te wekken, alleen om de bekende stem weer te kunnen horen en in de ogen te mogen zien? We zouden dan te veel aan onszelf denken, en niet voldoende aan de zo nodige rust en het proces van herstel van degene die we lief hadden. Als de mensen wisten wat dood was, zouden ze die precies zo als een periode van rust en herstel zien. Degenen die ons voorgingen zijn niet weg; ze zijn dikwijls heel dichtbij, als we maar wisten wat de ware verbinding met hen was.
Er is maar één ware verbinding met hen, die van de ziel. Als ik zo alleen zit en de wind hoor in de bomen van mijn tuintje, als het lawaai van de stad is verstomd en de fluisterende boodschappen van de bloemen en de struiken tot mij doordringen, dan – dikwijls – zijn er gesprekken van ziel tot ziel, zoals soms toen ze op aarde waren… Dan voel en weet ik, dat degenen die heengingen in de boezem van moeder Natuur rusten en licht en vreugde bezitten… ja, ik voel dat zij op de innerlijke, etherische wind voort worden gedragen en in dit heelal wonen… Als wij maar opstijgen tot hen, en niet hen naar ons gebied willen neerhalen… Maar dat opstijgen kan alleen in de stilte van het leven…’
Inderdaad, deze oude vrouw bezat de ‘magische sleutel’ die wij de vierde noemen: de wondere macht van de Stilte, in het drukke Westerse leven maar weinig gevonden! Toch ontdekt men hem steeds als men naar de leringen van hen die ‘verlicht’ zijn luistert of hun werken bestudeert!
In het mystieke christendom, in de leringen van de neoplatonisten, bij de oude en middeleeuwse wijsgeren zoals Bernard van Clairvaux en vele anderen, overal vindt men aanwijzingen dat uitsluitend in de stilte ‘licht’ verkregen wordt over de allerhoogste dingen van het leven. Dat kan alleen als ons drukke breinverstand het stilzwijgen is opgelegd en het persoonlijke en beperkte opzij wordt gezet, zodat de Ziel haar licht kan laten schijnen in ons innerlijk en ons omhoog kan leiden tot haar sfeer. Dan pas kunnen de vibraties van de Oneindigheid door ons heen stromen. Intuïtieve mensen begrijpen dit; soms ervaren ze die ‘stille ogenblikken’ buiten in de natuur, of in dat sublieme ogenblik, als aan het einde van een meesterlijke symfonie of een zangkoor de laatste tonen langzaam wegsterven in de ijle ether. We zouden ze wel willen vasthouden, want we voelen dat wij ons zelf verliezen…. om ons Zelf te vinden!
Grote kunstenaars en dichters moeten deze ervaring vaak gehad hebben. De wijzen wisten wat de innerlijke geestelijke meditatie betekende. Meditatie – dat veel misbruikte en verkeerd begrepen woord dat sommige mensen aanzien voor ‘diep nadenken’, of het richten van hun breinverstand op iets, in plaats van te luisteren naar de woorden van de wijzen die ons zeiden dat we ons zouden moeten leegmaken; wat de volkomen beheersing van het beperkende en insluitende van onze persoonlijkheid betekent, een vrijmaking van de hogere bewustzijnscentra; niet van de psychische, maar van de geestelijke!
We zien met een bepaalde minachting neer op de afgoden van hout en steen in vroegere tijden, en vergeten dat wij zelf nu vaak bezig zijn met het vormen van ‘gedachte-afgoden’ die veel gevaarlijker, veel subtieler zijn. Je zou bij voorbeeld je vriend in antwoord op zijn vraag wat je de vorige avond had gedaan, met genoegen vertellen dat je dit of dat prachtige boek gelezen had; maar je zou heel bijzondere gevoelens en aarzelingen kunnen krijgen als je hem, als uiterst ‘praktisch’ mens, eerlijk zou moeten bekennen dat je in de stilte had gemediteerd, uit angst dat hij je dan niet zou begrijpen of misschien wat spottend aankijken. Je wist niettemin dat je juist door die stille voorbereiding een uitermate praktisch werk had kunnen doen! Evenals diepe stilte steeds de manifestatie van een edel werk voorafgaat.
De grootse scheppingen van de kunstenaar worden in de stilte van de ziel voorbereid, zoals ook in de stilte van de lange wintertijd het werk op de ongeziene gebieden wordt gedaan dat ons de schoonheid en de betovering van de lente brengt!
Grote mannen en vrouwen bereidden zich altijd in de stilte van hun innerlijk wezen voor als ze belangrijk werk moesten doen en de wijzen zochten de eenzaamheid voor zij de ‘Inwijding’ beleefden.
Het gebruik van de vierde sleutel, De Macht van de Stilte, is voor een deel verloren gegaan. Vindt hem terug en laat deze macht, zoals een Wijze eens zei, ‘de som en achtergrond van uw leven worden’.
Tezamen met de derde sleutel – Verbeeldingskracht – brengt deze vierde een wonderlijke macht en achtergrond in ons leven. Maar met de vijfde en zesde wordt hij een meesterssleutel die ons het gebruik van de zevende leert; opnieuw een magische sleutel van bijzondere aard.
Geloof geen ogenblik dat deze Macht van de Stilte je een dromer maakt, iemand, die ‘zijn tijd verdroomt’, integendeel het maakt je tot een uiterst praktisch mens met beide voeten op de grond! Maar, het doet je nu en dan wel opstijgen tot de hogere bewustzijnscentra binnen in je (zie sleutels vijf en zeven) en je één-worden met de werkelijke onsterfelijke eeuwigheidpelgrim; datgene, wat je werkelijk bent. Het laat je begrijpen wat de betekenis is van het zo weinig begrepen woord: één-wording met de Vader die in de Hemel is.
Je leven wordt anders als je ’s morgens, vóór je de dagtaak begint en vóór je ’s avonds naar bed gaat, deze sleutel toepast, als je de stilte van je innerlijk wezen zoekt. Gebruik hem zeven weken lang; je zal hem in je leven nooit meer willen en kunnen missen.
We besluiten met de woorden vaneen groot mysticus:
DE OPEN POORTEN VAN DE STILTE:
De macht van de stilte! We zullen in de stilte de sleutel kunnen vinden tot de boeken van openbaring in ons binnenste, als we maar ernstig zoeken. We zullen daar een kracht vinden die ons vreemd was vóór we dit pad betraden…
We zullen daar de vrede vinden die alle begrip te boven gaat. Niet direct misschien en niet in overeenkomst met de persoonlijke wensen en begeerten; maar als ons motief onzelfzuchtig is, komt het vanzelf.
Het dringt zich je leven in, in je hart en je geest, als een grootse symfonie. Het voert je boven, buiten en voorbij je moeilijkheden en beproevingen en bereidt je voor op het werkelijke leven. O, de stilte! De wonderlijke macht van het stille gebed!
De mens die zich in de stilte van zijn goddelijke natuur bewust wordt, beseft, al is het maar even, dat hij iets anders is dan hij schijnt te zijn; hij begint te voelen dat hij goddelijk is; hij laat de verbeelding zijn hart doortrillen en hem spreken van machtige dingen boven het gewone begrip; hij begint iets te voelen van zijn plicht tegenover de mensheid. Dit is discipline.
De open Poorten van de Stilte
Uit: Het Pad van de Mysticus
Evenals een vogel de eeuwige ether doorklieft, zo bewandelt de mysticus een pad, veelal voor de wereld verborgen
William Quan Judge
<volgende>
